محل قرارگیری: یونان
معماران: سیموس وامواکیدیس
مساحت: 65 مترمربع
سال ساخت: 2011
عکاس: Ioanna Roufopoulou and Simos Vamvakidis
این یک فروشگاه همکف با نمای باریک سه متری در خیابان است. زیرزمین و میزانسن نیز وجود دارد. کارفرما درخواست جدایی واضح بین عینک آفتابی و عینک طبی و همچنین عینک برای سنین جوان را دارد. اصرار کارفرما در این موارد، بین سنین و محصول، وسواس من را در این مورد به وجود آورد، مانند نقاشی “آکروبات روی توپ” (پیكاسو، 1905) كه استعاره‌ای از جوانی و بلوغ است.
با این دیدگاه، می‌توان این طرح معماری را به‌عنوان یک استعاره ساده توصیف کرد، آزمایشی از فضا که بر اساس همزیستی بین این دو عنصر است: سر به فلک کشیده و زمین‌گیر.
با توجه به این نکته، محصولات جوانان روی سطوح ایستاده آزاد قرار می‌گیرند که به نظر می‌رسد بالای سطح زمین قرار دارند، درحالی‌که محصولات برای مشتریان بالغ‌تر، روی یک حجم مستطیل مستحکم قرار دارند. این حجم همچنین به‌عنوان فضای ذخیره‌سازی انواع محصولات است.
جداسازی بین عینک طبی و عینک آفتابی از طریق متریال سطح نمایشگاه حاصل می‌شود: عینک طبی در سطوح آهنی سیاه و عینک آفتابی روی سطوح تخته سه لا قرار می‌گیرد.
مسئله دیگری که معمولاً در چنین حرکاتی مطرح می‌شود، تعادل بین دو قطب است: (بلوغ جوانی) و (آهن – چوب)، مانند سنتز پیکاسو. این دو قطب به‌وضوح قابل‌تشخیص هستند اما در گوشه‌های مختلف جاگیر نیستند. آن‌ها یک گفتگوی پویا را در فضای خود ایجاد می‌کنند، به‌طور موازی یکدیگر را پوشش می‌دهند، تا می‌خورند و می‌روند. سطح آهنی تا نیمه میز گسترش می‌یابد، جایی که عدسی‌ها در آن قرارگرفته‌اند.
تلاش برای ایجاد یک ترکیب هارمونیک از عناصر مختلف (بلوغ جوانان و چوب آهن) نیز در سازمان‌دهی مناطق برنامه‌ریزی‌شده مانند صندوقدار، انبار، نیمکت‌های نمایش، میزها و سطوح به کار گرفته شد.
ازاین‌رو، این مناطق به‌عنوان عناصر مختلف بیان نمی‌شوند، بلکه به‌عنوان بخش‌هایی از یک کل گسترده‌تر از سطوح ممتد و متقابل هستند. این سطوح در موقعیت‌ها و ابعاد مختلف در فضا از کف گرفته تا دیوار تکامل می‌یابند. به‌این‌ترتیب آن‌ها از طریق فرم یکپارچه‌ای به صندوقدار، انبار، نیمکت‌های نمایشگر، میزها و سطوح یا حتی کف تبدیل می‌شوند.
این تداوم “ارگانیک” نه‌تنها ازنظر بصری بلکه با بدن و لمس نیز قابل تجربه است درحالی‌که این فرم‌ها بازدیدکننده را در فضا راهنمایی می‌کند. سرانجام مردم به نیمکت صندوقدار، بالای میز نمایشگر خم می‌شوند و روی زمین آهنی قرار می‌گیرند.
روند ساخت:
در این فرایند از اساس استراتژی‌های روکش‌کاری در پروژه‌های بزرگ‌تر با هندسه‌های غیر متعامد مانند سالن کنسرت والت دیسنی در لس‌آنجلس استفاده‌شده است. توپوگرافی پیچیده از اشکال دیواره جانبی به سطوح کوچک‌تر مثلثی یا ذوزنقه‌ای موردبررسی قرار گرفت. فرم‌ها به دو عنصر اساسی تقسیم می‌شوند: ساختار و پوسته. ساختار اعضای برش لیزری آهن بود که جوش داده‌شده و بر روی دیواره‌های جانبی نصب می‌شدند، و یک “اسکلت” را ایجاد می‌کردند که “پوسته” را حمل می‌کرد. سطوح تخته سه لا. تمام سطوح از ورقه‌ای تخته سه لا 2.50 1.20 X متر نقشه‌برداری، شماره‌گذاری و برش داده‌شده‌اند.
تصاویر پروژه
